คำสั่งเสียของพ่อค้า

 

คำสั่งเสียของพ่อค้า

เรื่องความมั่งคั่งไม่เคยหยุดนิ่ง

ในอดีตมีพ่อค้าคนหนึ่งทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินจนกลายเป็นเศรษฐี ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาได้เรียกลูกชายคนเดียวของเขามาข้างเตียงและสั่งเสียว่า

“ลูกเอ๋ย  พ่อมีของมีค่าสามอย่างมอบให้แก่เจ้า ของนี้มีค่ากว่าทรัพย์สินเงินทองทั้งปวงที่พ่อเคยให้ ขอให้เจ้าจำมันไว้ให้ดี”

อย่างแรก  พ่ออยากให้เจ้ารู้ว่า ความมั่งคั่งไม่เคยหยุดนิ่ง หากเจ้าใช้เงินไม่ระมัดระวัง ไม่ช้าก็เร็วมันจะจากเจ้าไป

อย่างที่สอง ความมั่งคั่งไม่เคยหยุดนิ่ง เมื่อเจ้าเสียมันไปแล้ว อย่ามัวแต่นั่งทุกข์เสียดาย

อย่างที่สาม ความมั่งคั่งไม่เคยหยุดนิ่ง  มันเปลี่ยนเจ้าของอยุ่ตลอดเวลา เรื่องใดที่ควรจะเสียงเงินก็อย่าตระหนี่เลย

หลังจากที่พ่อค้าเสียชีวิตลง ลูกชายของเขาก็เป็นคนดูแลทรัพย์สินทั้งหมด เขาใช้ชีวิตอย่างหรูหรา โดยไม่สนใจคำสั่งเสียของบิดา เขานำเงินไปซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่ แลใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายราวกับว่าเงินทองที่มีตกลงมาจากฟ้า ไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแต่อย่างใด  เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งปี เขาก็ใช้เงินที่พ่อทิ้งไว้ให้จนหมด ทำให้ต้องนำบ้านไปจำนองเพื่อใช้หนี้ เมื่อถึงเทศกาลไหว้บะจ่าง เขาก็ถูกไล่ออกจากบ้านของตัวเองทำให้เขาต้องย้ายไปเช่าบ้านอยู่ในบ้านสังกะสีเล็กๆ  ที่ลมสามารถพัดเข้ามาได้ตลอดเวลาและได้ทำงานรับจ้างหาเงินประทังชีวิตไปวันๆ

จนอยู่มาวันหนึ่ง เขาก็นึกถึงคำสั่งเสียที่ผู้เป็นบิดาเคยพูดไว้ เขาตั้งใจว่าจะยึดคำสอนของพ่อเป็นคติสำหรับตนเองในการดำเนินชีวิต อย่างแรกเขาใช้คำสั่งเสียที่สองที่กล่าววา เมื่อสูญเสียความมั่งคั่งไปแล้วเขาจะไม่มานั่งเป็นทุกข์และเสียใจ แต่เขาตั้งใจจะทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างความมั่งคั่งอีกครั้ง

เมื่อถึงวันขึ้นปีใหม่ เขายืนอยู่ในบ้านของตัวเองและมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นวัยรุ่นคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ท่ามกลางหิมะ เมื่อเขาไปถามชายหนุ่มคนนั้นจงได้ความว่า ชายหนุ่มคนนั้นเข้าเมืองมาเพื่อสอบเป็นขุนนางหวังวาจะมาหาทุนในการร่ำเรียน แต่เขาเดินทางมาไกลเหลือเกินตอนนี้แทบจะไม่เหลือเงินอยู่แล้ว ลูกชายพ่อค้าจึงนึกถึงคำสั่งเสียที่สามของบิดา เขานำสร้อยข้อมือทองคำของเขาส่งให้แก่ชายหนุ่มนั้น

หนึ่งปีหลังจากนั้นมีการประกาศรายชื่อขุนนางให้มารับราชการ ผลปรากฎว่าชายหนุ่มคนนั้นได้เข้ารับราชการเช่นกัน หลังจากที่เขาได้เป็นขุนนาง เขาได้กลับไปตอบแทนลูกของพ่อค้าโดยการให้เขามารับราชการด้วย  ลูกชายของพ่อค้าทำงานอย่างหนักจนสร้างความมั่งคั่งได้เหมือนคราวที่พ่อของเขาเคยสร้างไว้ภายในเวลาไม่ถึงสามปี

เรื่องนี้สอนเราอยู่เรื่องหนึ่งคือ ความมั่งคั่งไม่เคยหยุดนิ่ง มันไม่เคยอยุ่กับที่ แม้ว่าตอนนี้จะอยุ่ในมือของคนคนหนึ่ง แต่มันจะไปจากเขาเมื่อไหร่ก็ได้ คนที่เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี เขาจะต้องรุ้วิธีที่จะสร้างความมั่งคั่งและที่สำคัญเขาต้องรู้วิธีที่จะใช้มันด้วยจาเรื่องเล่าข้างต้น  พ่อค้าได้ให้คำสั่งเสียแก่ลุกชาย แต่ลูกชายของเขาไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย จนในที่สุดเขาต้องเผชิญกับมันด้วยตัวของเขาเองจึงจะเรียนรุ้สิ่งที่พ่อเคยบอกไว้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ทุกคนจะมีโชคดีเช่นนี้  บางคนที่สูญเสียความร่ำรวยไปแล้วอาจจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสมันอีกเลยก็ได้