Wealthy Uncle

าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ที่ผมให้คำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องหนี้ให้กับประชาชนทั่วไป ได้มีกลุ่มคนบางส่วน(ขอใช้คำว่า“แค่เพียงบางคน”หรือ“บางจำพวก”เท่านั้นนะครับ) ที่ตั้งกระทู้ถามหรือโทรมาถามทางสาย Hotline ว่า ตอนนี้ยังสามารถจ่ายแบบผ่อนได้อยู่ แต่พอเข้ามาอ่านในเวปบอร์ดแล้ว ได้เห็นคนอื่นๆเขาได้ส่วนลดจากทางเจ้าหนี้กันเยอะแยะ และราคาดีๆกันทั้งนั้น ก็เลยอยากได้แบบเขาบ้าง...จะต้องทำอย่างไรดี? โดยมีคำถามอยู่หลากหลายประเภทมาก...ประมาณว่า - อยากได้ส่วนลดหนี้ โดยที่ตัวเองไม่ต้องหยุดจ่ายเลย(ยังคงสภาพเป็นลูกหนี้ชั้นดีอยู่)...สามารถทำได้ไหม? - ถ้าจำเป็นจริงๆ จะให้หยุดจ่ายก็ได้นะ แต่ก็ไม่อยากให้ถูกทวงหนี้จากทางฝ่ายเจ้าหนี้เลย จะต้องทำอย่างไร? เหตุผลเพราะอายคนรอบข้าง และไม่อยากให้พ่อแม่หรือทางบ้านรู้เรื่องนี้ พอจะมีวิธีไหนได้บ้าง? ที่สามารถได้ส่วนลด(Hair-cut) โดยที่ทำให้เจ้าหนี้ทวงหนี้กับเราไม่ได้ - ตัวเองยังมีปัญญาผ่อนจ่ายอยู่ แต่อยากได้ส่วนลดกับเขาบ้าง(เพราะเห็นคนอื่นได้ส่วนลดแล้วรู้สึกอิจฉา) แล้วก็ไม่กลัวการถูกทวงหนี้ด้วยนะ แต่ไม่อยากติด Blacklist ในเครดิตบูโร เพราะตั้งใจเอาไว้ว

สถาบันการเงินที่เป็นเจ้าหนี้ในระบบ ส่วนใหญ่จะแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ - สถาบันการเงินที่จัดเป็นธนาคาร (หรือที่เรียกกันว่า Bank) - สถาบันการเงินที่มิใช่ธนาคาร (หรือที่เรียกกันว่า Non-Bank) สถาบันการเงินที่จัดเป็นธนาคาร สังเกตุง่ายๆ จะมีคำว่าธนาคาร(Bank)อยู่ในชื่อของสถาบันนั้นด้วย ซึ่งมีธุรกิจดำเนินการเปิดบัญชีเพื่อ รับฝาก-ถอน เงินผ่านบัญชีของธนาคาร รวมทั้งมีการปล่อย เงินกู้/สินเชื่อ เพื่อหากำไรเอาจากดอกเบี้ย หรือการชักชวนให้ทำบัตรเครดิต เพื่อการแสวงหาผลประโยชน์จากค่าธรรมเนียมและดอกเบี้ยจากบัตรเครดิตนั้นๆ สถาบันการเงินที่มิใช่ธนาคาร จะมีไม่คำว่าธนาคาร(Bank)อยู่ในชื่อของสถาบันนั้นเลย แต่จะมีคำว่า“บริษัท”เป็นคำนำหน้าชื่อของสถาบันการเงินนั้นๆโดยชัดเจน ซึ่งประกอบธุรกิจในการปล่อยให้ กู้เงิน/สินเชื่อ เพื่อการหากำไรเอาจากดอกเบี้ย หรือการชักชวนให้ทำบัตรเครดิต เพื่อการแสวงหาผลประโยชน์จากค่าธรรมเนียมและดอกเบี้ยของบัตรเครดิต แต่ไม่สามารถดำเนินการ รับฝาก-ถอน เงินได้...เนื่องจากไม่ได้เป็นธนาคาร อาทิเช่น บริษัทอีอ้อนTeen , บริษัทอีซี่ควาย...เป็นต้น แต่...ในปัจจุบัน ก็ยังมีความ

REALITY DREAM BUSINESS – รวมธุรกิจในฝันขนาดย่อม (ตอนที่ 4) May 12, 2011 เรื่อง : สุวิทย์ วงศ์รุจิราวาณิชย์ , พลอย มัลลิกะมาส , ชัชรพล เพ็ญโฉม ในช่วง 5-8 ปีที่ผ่านมา ธุรกิจโรงแรมขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับแขกได้มากกว่า 100-200 ห้องเริ่มชะลอตัว ในขณะที่ “ บูติกโฮเต็ล ” ที่มีห้องพักเพียงแค่หลักสิบ (หรือน้อยกว่า) กลับมีอัตราการขยายตัวที่เพิ่มสูงขึ้นมาก เสน่ห์ดึงดูดใจของ “ บูติกโฮเต็ล ” เหล่านี้อยู่ที่การออกแบบสร้างสรรค์ “ บรรยากาศ ” ภายในให้มีเอกลักษณ์เฉพาะ ( ไม่ได้เน้นแค่เพียงความสวยงาม แต่ต้องตอบโจทย์ความต้องการเชิง “Lifestyle” ของแขกที่มาพักด้วย) แต่ใช่ว่าธุรกิจนี้จะเป็นอะไรที่ใหม่เอี่ยมอ่องกันทั้งหมด เพราะอันที่จริงแล้วบูติกโฮเต็ลหลายๆ แห่งในสมัยนี้ก็คือ “ โรงแรมขนาดเล็กในสมัยก่อน ” ( ที่มีรูปแบบคล้ายคลึงกับโรงแรมขนาดใหญ่ ต่างกันก็ตรงที่มีจำนวนห้องน้อยกว่าเท่านั้น) แต่เมื่อยุคสมัยและพฤติกรรมการบริโภคของผู้คนเปลี่ยนไป โรงแรมขนาดเล็กเหล่านี้ก็จำต้องหาทางปรับตัวเพื่อความอยู่รอด นี่คือที่มาอันหนึ่งของการ “ ปะแป้งแต่งตัว ” และให้นิยามตัวเองใหม่ว่าเป็น “ บูติกโฮเต็ล ” นอกจากน

คัดลอกมาจากเวปพันธ์ทิพย์อันลือลั่น http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B12758672/B12758672.html จริงๆแล้ว นักธุรกิจหน้าเก่า หน้าใหม่ จะเล็ก หรือ จะใหญ่ ไม่สำคัญ แต่ถ้าความ “ประมาท” มาเยือนเมื่อไหร่ คำว่า “เจ๊ง” ก็อาจมาเยือนได้เหมือนทุกรายแบบเท่าเทียม ทำไมถึงเจ๊ง? อันนี้ มีเหตุผลประมาณ หนึ่งล้านสามแสนแปดหมื่นเจ็ดพันกว่าประการ ที่ทำให้เจ๊ง ในหลากหลายเหตุผล บางเหตุผลก็พอรับได้ บางทีก็เป็นเหตุจำเป็นหรือสุดวิสัย แต่หนึ่งในหลายเหตุผลที่ผมคิดว่ามันค่อนข้างเลวร้าย คือ เจ๊ง จาก “ความเว่อร์” ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อข่มจิตใจตัวเองเพื่อไม่ให้ตกเป็นเบี้ยล่างของความเว่อร์ “จิตใจของเรา” มักจะอยากให้เราทำอะไรให้ใหญ่ๆ โตๆ หรูหรา ฟู่ฟ่า เสมอๆ จึงต้องใช้ “สติและเหตุผล” เข้ามาสกัดมันไว้ เพื่อให้รู้ถึง “ความเหมาะสม” ที่แท้จริง หลายๆคนมักเข้าใจผิดว่า “ทำให้มันใหญ่ๆ เว่อร์ๆ แล้วกิจการมันจะรอด” เปล่าเลยครับ ผมคิดว่าธุรกิจจะรอดหรือไม่ มันไม่ได้อยู่ที่ขนาดและความเว่อร์. ..   > > >>>> โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน <<<< > > ความเว่อร์แบบไม่มีเหตุผลแบบนี้มัก

การเงินในวัยเกษียณ วรวรรณ ธาราภูมิ และ เสกสรร โตวิวัฒน์ บลจ.บัวหลวง จำกัด 4 ตุลาคม 2555 1 ตุลาคม ของทุกปี เราจะมีข้าราชการจำนวนหนึ่งที่เ กษียณอายุงาน และในแต่ละปีเราก็มีผู้บริหาร พนักงานบริษัทเอกชนที่เกษียณอาย ุจำนวนไม่น้อย จริงอยู่ ที่คนเกษียณแล้วจะได้พักผ่อนหลั งจากตรากตรำทำงานมาทั้งชีวิต แต่ปัญหาก็คือ การเงินของเรามันไม่ได้เกษียณตา มไปด้วย แล้วเราควรทำอย่างไรกับเงินในวั ยเกษียณ 1.คนทำงานต้องเกษียณเมื่ออายุเท ่าไหร่ กฏ กติกา ของการจ้างงานทั่วไปในเมืองไทยน ั้น การเกษียณเกิดขึ้นเมื่อมีอายุตั ้งแต่ 60 ปีขึ้นไป แต่ก็จะมีบ้างที่กำหนดให้เกษียณ ก่อน 60 ปี เช่น 55 ปี เป็นต้น บางบริษัท เกษียณแล้วก็มีการต่ออายุทำงานใ ห้เป็นคนๆ และบางแห่งมีการกำหนดให้ผู้หญิง เกษียณก่อนผู้ชาย ทั้งๆ ที่ผู้หญิงจะมีภาระการเงินมากกว ่าผู้ชายในวัยเกษียณเนื่องจากตา มสถิติทั่วโลกแล้ว ผู้หญิงมีชีวิตอยู่ได้นานกว่า ลองถามเพื่อนๆ ผู้บริหารที่มีกฏแบบนี้ เขาตอบว่าผู้หญิงยังทำงานได้ดีไ ม่แพ้ผู้ชายหรอก แต่การมีหญิงชราในบริษัท ทำให้สมรรถนะในการทำงานของผู้ชา ยเสื่อมถอย ประมาณเสียบรรยากาศ ว่างั้น ฮึ 2. อาชีพอิ

3 การทำธุรกิจโฮมสเตย์ เป็นการนำเสนอความโดดเด่นในด้านแหล่งท่องเที่ยว ประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่น รวมทั้งกิจกรรมในพื้นที่นั้นๆ ดังนั้น ด้วยปัจจัยด้าน ภูมิศาสตร์ และวิถีชีวิตชุมชนในแต่ละแห่ง จึงส่งผลให้ธุรกิจโฮมสเตย์ในแต่ละท้องถิ่นมี ความแตกต่างได้ในตัวเอง เมื่อประกอบกับบรรดาผู้ประกอบการธุรกิจโฮมสเตย์ในชุมชน ส่วนใหญ่ต้องอาศัยความร่วมมือกัน เพื่อสร้างเครือข่ายชุมชน และจัดกิจกรรม/โปรแกรม นำเที่ยว รวมถึงบริการต่างๆร่วมกัน มากกว่าที่จะแข่งขันกันเอง ทำให้ภาวะการแข่งขัน ของธุรกิจโฮมสเตย์ภายในพื้นที่เดียวกันยังมีน้อย แต่หากมองถึงภาวะการแข่งขันของธุรกิจโฮมสเตย์ในต่างพื้นที่หรือต่างชุมชน โดยเฉพาะในภูมิภาคที่มีความใกล้เคียงทางสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรม ธุรกิจโฮมสเตย์ ในแต่ละพื้นที่ แต่ละชุมชนอาจต้องแข่งขันกันทำตลาดพอสมควร ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความ ได้เปรียบในด้านต่างๆที่แตกต่างจากชุมชนอื่นๆ อาทิ ความโดดเด่นของแหล่งท่องเที่ยวใน พื้นที่, ความเข้มแข็งในการรวมกลุ่มของชุมชน, การนำเสนอกิจกรรมในท้องถิ่นให้เป็นที่ สนใจแก่นักท่องเที่ยว เป็นต้น หากพิจารณา ธุรกิจโฮมสเตย์ที่จดทะเบียนกับสำนักงานพัฒนาการท่องเที่ยว กร